Τζάκι Ρόμπινσον

Τζάκι Ρόμπινσον

Ο πρώτος Αφροαμερικανός παίκτης μπέιζμπολ που παίζει στα Major League το 1947

Ο Τζάκι Ρούσβελτ Ρόμπινσον γεννιέται στις 31 Ιανουαρίου 1919 στο Κάιρο της Γεωργίας. Οι γονείς του δουλεύουν ως αγρότες σε μία ξένη ιδιοκτησία, από την οποία φεύγουν ένα χρόνο αργότερα όταν ο πατέρας του τούς εγκαταλείπει. Η μητέρα του Ρόμπινσον μαζί με τα πέντε της παιδιά μετακομίζει τότε στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια. 

Η μητέρα του καταφέρνει με πολλή δουλειά και κούραση να αγοράσει ένα σπίτι στην οδό Pepper Street 121, σε μία συνοικία λευκών. Ο Ρόμπινσον βρίσκεται σε μία οικογένεια φτωχή που ζει σε μία σχετικά πλούσια πόλη. Έτσι, από μικρή ηλικία αντιμετωπίζει την άσχημη συμπεριφορά των γειτόνων του, καθώς εκείνη την εποχή οι φυλετικές διακρίσεις είναι έντονες έως και βίαιες. Ο Ρόμπινσον αποφοιτά από το γυμνάσιο της Ουάσιγκτον το 1935, ενώ ήδη διακρίνεται για τις αθλητικές του ικανότητες. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, συνεχίζει να αντιμετωπίζει προβλήματα και διακρίσεις λόγω του χρώματός του. Δεν του επιτρέπεται να χρησιμοποιεί το γήπεδο ή άλλες αθλητικές εγκαταστάσεις, ενώ πολλοί χώροι είναι αυστηρά διαχωρισμένοι σε λευκούς και μαύρους αθλητές.  Παρόλα αυτά ο Ρόμπινσον δεν το βάζει κάτω και συνεχίζει να αθλείται, ενώ κερδίζει τη φήμη του πιο σπουδαίου και ανταγωνιστικού παίκτη στο μπέιζμπολ. Ο Ρόμπινσον είναι ευτυχισμένος όταν κερδίζει!

Ακολουθεί μία αθλητική σταδιοδρομία στο κολλέγιο και ολοκληρώνει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA) το 1939. Ο Ρόμπινσον ανησυχεί για το μέλλον του και πιστεύει ότι το πτυχίο του δε θα τον κάνει επιτυχημένο! Η αθλητική του δραστηριότητα σταματά το 1942, όταν ο Ρόμπινσον κατατάσσεται στο στρατό. Και εκεί ο Ρόμπινσον αντιμετωπίζει φυλετικές διακρίσεις, καθώς δεν μπορεί να συμμετέχει ούτε σε στρατιωτικά προγράμματα ούτε αγώνες μπέιζμπολ λόγω του χρώματός του. Ο Ρόμπινσον συνεχίζει να αγωνίζεται και μέσα στο στρατό για τα δικαιώματά του.

Όταν απολύεται από το στρατό, ο Ρόμπινσον επιστρέφει επαγγελματικά στο μπέιζμπολ με την «Λίγκα των Μαύρων». Μέχρι και το 1880 οι μαύροι μπορούσαν να παίζουν με τους λευκούς, αλλά από τότε που ψηφίζεται ο νόμος περί φυλετικού διαχωρισμού στην Αμερική, οι έγχρωμοι δεν μπορούν να βρίσκονται στα ίδια λεωφορεία, σχολεία και δημόσιες εγκαταστάσεις με τους λευκούς, και φυσικά δεν μπορούν να παίζουν μπέιζμπολ στο Εθνικό Πρωτάθλημα. Όλα αυτά αλλάζουν όταν ο Ρόμπινσον συναντά τον Μπραντς Ρίκι, πρόεδρο της ομάδας μπέιζμπολ Μπρούκλιν Ντότζερς.

Ο Ρίκι βρίσκει τον ιδανικό υποψήφιο για να αποδείξει ότι οι μαύροι παίκτες έχουν θέση στις μεγάλες ομάδες και τα πρωταθλήματα. Ξέρει ότι ο Ρόμπινσον δεν είναι μόνο ένας ταλαντούχος αθλητής, αλλά και ένας μορφωμένος και αξιοσέβαστος άνθρωπος. Στις 15 Απριλίου του 1947, οι Ντότζερς κερδίζουν τον αγώνα στο Έμπετς Φιλντ με τον Ρόμπινσον στη θέση του βασικού παίκτη να φοράει τη φανέλα με το νούμερο «42». Εκείνη την ημέρα ο Ρόμπινσον γίνεται το νέο σύμβολο για όλους τους έγχρωμους, οι οποίοι γεμίζουν τα στάδια της Αμερικής για να τον δουν να αγωνίζεται. 

Οι συμπαίκτες του, όμως, δε τον δέχονται αμέσως ως μέλος της ομάδας τους, ενώ κάποιοι είναι εχθρικοί ή αρνούνται και να καθίσουν κοντά του. Ο προπονητής Λίο Ντούροσερ τους ανακοινώνει ότι όποιος δημιουργεί πρόβλημα, θα φεύγει από την ομάδα του ξεκαθαρίζοντας ότι Δεν με νοιάζει αν ο τύπος είναι κίτρινος ή μαύρος ή αν έχει ρίγες σαν ζέβρα. Είμαι ο διευθυντής αυτής της ομάδας και λέω ότι παίζει. Ο Ρόμπινσον εξελίσσεται σε ένα σπουδαίο και πετυχημένο επαγγελματία παίκτη του μπέιζμπολ, κερδίζοντας αγώνες και πρωταθλήματα για τους Ντότζερς. Το 1947 αποκτά τον τίτλο «Rookie of the Year» (Πρωτάρης της χρονιάς), ενώ αναγνωρίζεται το 1949 ως Most Valuable Player (Πολύτιμος Παίκτης της Χρονιάς). Ο Ρόμπινσον είναι ο πρώτος έγχρωμος στην ιστορία που λαμβάνει αυτό τον τίτλο.

Αποσύρεται το 1957 και αφοσιώνεται στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα των έγχρωμων. Ακολουθώντας τα χνάρια του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, βοηθάει εκατομμύρια έγχρωμους να σπουδάσουν και να βρουν δουλειά. Συνοδευόμενος από το γιο του, συμμετείχε στην πορεία ειρήνης που γίνεται στην Ουάσιγκτον το 1963 παρακολουθώντας την ιστορική ομιλία του Λούθερ Κινγκ.

Ο Τζάκι Ρόμπινσον, ύστερα από πολλά προβλήματα με τον διαβήτη, πεθαίνει στις 24 Οκτωβρίου του 1972 από καρδιακή προσβολή στο σπίτι του σε ηλικία 53 ετών. Η κηδεία του γίνεται στο Μανχάταν, όπου παρευρίσκονται πάνω από 2500 άνθρωποι, ανάμεσά τους συμπαίκτες του και διάσημοι αθλητές. Μετά το θάνατο του Ρόμπινσον, η σύζυγός του ιδρύει το «Ίδρυμα Jackie Robinson» για να συνεχίσει το έργο του Ρόμπινσον για τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα των έγχρωμων. Γιατί για τον Ρόμπινσον 

Δεν με ενδιαφέρει αν με συμπαθείς ή να με αντιπαθείς…  

Το μόνο που σου ζητώ είναι να με σέβεσαι ως άνθρωπο!

ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΕ:

• Το ήξερες ότι ο Τζάκι Ρόμπινσον θα γίνει μουσείο; Το Ίδρυμα Ρόμπινσον σχεδιάζει ένα διώροφο μουσείο για να αφηγηθεί την ιστορία του Ρόμπινσον ως παίκτη του μπέιζμπολ, αλλά και ως άνθρωπο που αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών. Αν και το Μουσείο δεν έχει ανοίξει ακόμα, τι θα έλεγες να το επισκεφτούμε διαδικτυακά; Μπες εδώ και βρες φωτογραφίες, βίντεο, παιχνίδια και πολλά ακόμη για τον Ρόμπινσον. Εμείς σου προτείνουμε να ξεφυλλίσεις το ασπρόμαυρο φωτογραφικό του άλμπουμ εδώ και να παίξεις το παιχνίδι Trivial που έχει φτιάξει το Μουσείο εδώ. Ευκαιρία να ανακαλύψεις περισσότερα για τον Ρόμπινσον, αλλά και να εξασκήσεις και τα αγγλικά σου!

• Ώρα για ταινία! Φυσικά ο Ρόμπινσον έχει γίνει ταινία η οποία έχει τον τίτλο «42»! Μπορείς να δεις το τρέιλερ της ταινίας εδώ, ενώ εδώ μπορείς να ακούσεις στα ελληνικά τον πρωταγωνιστή να μιλάει για ταινία. Για ποιο λόγο πιστεύεις ότι ονομάστηκε έτσι η ταινία; Παρατήρησε καλά τη μπλούζα του Ρόμπινσον στις φωτογραφίες παρακάτω και θα καταλάβεις αμέσως γιατί! Πού βλέπεις το νούμερο «42»;

• Το μπέιζμπολ (baseball) είναι το δεύτερο πιο αγαπημένο άθλημα των Αμερικανών! Επινοήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα στην Αμερική και παίζεται από δύο ομάδες των εννέα παικτών, οι οποίοι προσπαθούν να χτυπήσουν μία μπάλα με το ρόπαλο! Τι θα έλεγες λοιπόν να… παίζαμε και εμείς λίγο μπέιζμπολ; Τι θα χρειαστούμε; Ένα ζευγάρι χοντρές κάλτσες, τα χέρια μας, ένα μεγάλο δωμάτιο και φυσικά να αφαιρέσουμε όλα τα εύθραυστα αντικείμενα από το χώρο! Αρχικά, τυλίγουμε ένα ζευγάρι κάλτσες – τη μία κάλτσα μέσα στην άλλη – ώστε να μοιάζει με μπάλα.  Όσο πιο βαριά η κάλτσα, τόσο πιο εύκολα θα ταξιδεύει στον αέρα. Στη συνέχεια ορίζουμε τις βάσεις στο δωμάτιο• λόγω περιορισμό του χώρου, οι δύο είναι αρκετές. Ως βάσεις του παιχνιδιού,  μπορούν να χρησιμοποιηθούν ο καναπές, μία πολυθρόνα, το τραπέζι ή κάποιο άλλο μικρό αντικείμενο! Και ποιο είναι οι κανόνες του παιχνιδιού; Ο παίχτης τρέχει στα γόνατα ή πρέπει να συρθεί για να φτάσει στη βάση. Και φυσικά η παλάμη του χεριού μας είναι το… ρόπαλο! Οι βασικοί κανόνες του μπέιζμπολ προσαρμόζονται ανάλογα με την επιθυμία των παιχτών και το διαθέσιμο χώρο του σπιτιού. Μη ξεχάσεις να τους διαβάσεις εδώ και να τους αποφασίσετε πριν τον πρώτο αγώνα. Καλή διασκέδαση!